Ressam Sinur Sonur: Kadın bedeni acıların ve ızdırapların tarihidir

İran’ın Mahabad (Doğu Kürdistan) kentinden olan Sinur Sonur, 18 yaşına kadar Mahabad’ta yaşadı. Sinur, üniversite eğitimi için İran’ın Tebriz kentine giderek Felsefe bölümü okudu. İran’da ‘yok edecek kadar derin bir yalnızlık’ yaşayan Sinur, İran’ı terk ederek Güney Kürdistan’ın başkenti Hewlêr’e yerleşti. Ressamlıkla ilgili eğitim almamasına rağmen hayal ettiği ressamlığa ilk adımını da Hewlêr’de attı.

2018’de İstanbul’a gelen Sonur, Türkiye’de yaşamanın çok zor olduğunu söylüyor. Sinur Sonur, kirasını ve elektrik faturalarını ödeyebilmek için bazen tercümanlık yapıyor. Sonur, genç yaşta yaşadığı sorunları şu sözlerle anlatıyor: “İran’dan yoruldum, nefes alamıyordum. İran’ın birçok sorunu var. Siyasi, kültürel ve toplumsal… İran’da yaşamak benim için çok zordu. Bir Kürt olarak, bir kadın ve ressam olmak isteyen bir kadın için çok zor. Neden Kürdistan ben de bilmiyorum. Bir anda karar verdim ve Kürdistan’a gittim. “

2018’de İstanbul’a gelen Sonur, Türkiye’de yaşamanın çok zor olduğunu söylüyor. Sinur Sonur, kirasını ve elektrik faturalarını ödeyebilmek için bazen tercümanlık yapıyor. Sonur, genç yaşta yaşadığı sorunları şu sözlerle anlatıyor: “İran’dan yoruldum, nefes alamıyordum. İran’ın birçok sorunu var. Siyasi, kültürel ve toplumsal… İran’da yaşamak benim için çok zordu. Bir Kürt olarak, bir kadın ve ressam olmak isteyen bir kadın için çok zor. Neden Kürdistan ben de bilmiyorum. Bir anda karar verdim ve Kürdistan’a gittim.”

“3 buçuk yıl Hewlêr’de yaşadım. Uzun zamandır hayalini kurduğum ressamlığa Hewlêr’de başladım. Ancak Hewlêr’de yalnız bir kadın olduğum için bana ikametgah vermediler. Evlerini bana kiraya vermiyorlardı. Ben de Süleymaniye’ye taşındım. Süleymaniye de Hewlêr’den farksızdı.”

“Ben ressamlıkta çok hevesliydim. Sürekli resimler çizmeye devam ettim. Kürdistan’daki sanatçılarla iyi ilişkiler kuramıyordum çünkü bana hep yabancı gözüyle bakıyorlardı. Beni aralarına kabul etmek istemediler ve bir köşeye attılar. Daha sonra Kürdistan’ı terk etmeye karar verdim. Benim pasaportum İran olduğu için fazla seçeneğim yoktu ve Türkiye’ye geldim.”

‘SAVAŞIN GÖLGESİ KENTİN VE HALKIN ÜZERİNDEYDİ’

Kendini özgür bir kadın olarak tanımlayan Sonur, bu nedenle ailesiyle arasının hiçbir zaman iyi olmadığını dile getiriyor. Kürdistan’a gittiği 2013’de IŞİD’e karşı başlatılan savaşa dikat çeken Sonur, şunları söyledi: “IŞİD saldırısı olduğunda 2013 yılında Kürdistan’daydım. Kentlerde büyük bir korku ve panik vardı. Ekonomik olarak çok zor bir süreçti. Bende çalışamıyordum ve ekonomik olarak çok zor günler yaşadım. Savaşın gölgesi her zaman kentin ve halkın üzerindeydi. Yorgun, çaresiz ve kederli bir halk.”

“Kürdistan’daki yaşadığım yalnızlık benim istediğim bir yalnızlık değildi. Ben yalnızlığın içine girmek istemedim. Ancak Hewlêr ölü bir kentti. Bu yüzden derin bir yalnızlık yaşadım ve her yanım sessizdi. Benim dünyamın kendisi derin, çıldırtan bir sessizlik ve yalnızlığın içindeyken dışarıda savaş vardı. Bu çıldırtan sessizlikten neredeyse aklımı yitirecektim. Büyük bir boşluktaydım sanki. İşte tüm bunlar olurken bir şey yapmam gerekiyordu. Yaşadıklarımı ve hissettiklerimi resmetmek istiyordum.”

‘BİZİM SAVAŞIMIZ HÜRRİYET SAVAŞIDIR’

Sonur, yaptığı tabloların tamamında kadınlar, kadın bedeni ve kadınların yaşadığı zorlukları ve acıları resmederek kadınların yaşadıklarını görünür kılmak istediğini şu sözlerle anlatıyor: “Kadın bedeni acıların ve ızdırapların tarihidir. Bizim savaşımız hürriyet içindir. Biz her yerde daha özgür yaşamak istiyoruz.”

‘BİZİM SAVAŞIMIZ HÜRRİYET SAVAŞIDIR’

Sonur, yaptığı tabloların tamamında kadınlar, kadın bedeni ve kadınların yaşadığı zorlukları ve acıları resmederek kadınların yaşadıklarını görünür kılmak istediğini şu sözlerle anlatıyor: “Kadın bedeni acıların ve ızdırapların tarihidir. Bizim savaşımız hürriyet içindir. Biz her yerde daha özgür yaşamak istiyoruz.”

“Bu dünya karanlık bir dünyadır. Karanlık bana göre sadece siyah değildir, gerçeğin görünmesidir. Ben bir kadınım. Kadınların yaşadığı acıları biliyor ve her gün tanıklık ediyorum. Bedenen ve ruhen bu acıların içinde yaşadım ve tüm bunlara tanıklık ettim. Tablolarımda suretler kadındır. Figürler kadındır. Ben bu kadın bedenini erkek bedeninden daha iyi tanırım. Bu bedenler ve yüzler sadece benim değil, bunlar benim gördüklerim ve tanıklık ettiklerimdir ve ben bunları resmediyorum. Bunlar birçok kadının yaşadıklarıdır.”

“Eşit olmayan bir dünyada kadınlar eziliyor, kendi etrafında dönüyor, deforme ediliyor, bunlar sürreal değil gerçektir. Çünkü ben bütün bunları kendi hayatımda, kişiliğimde yaşayıp durdum. Din, islam, ve ailenin benden istediklerine karşı çıktım. Ben dinlerin ve kültürlerin benden istediklerine karşı çıktım. Ama dinler ve kültürler bizi etkiliyor ve hayatımızı bir savaş alanına çeviriyor. Ben bir kadın olarak kendi hayatımda her şeye karşı savaştım. Hakkım olanı savaşarak aldım. Bu yüzden resmettiğim figürleri çıplak resmediyorum. Çünkü ben gerçekleri konuşmak istiyorum ama ben konuşmuyorum, tablolar yapıyorum. Sınırsız, yorumsuz, dinlerden, kültürlerden, giysilerden arınmış bir şekilde fikrimi ortaya koyuyorum.”

‘TABLOLARIMI SERGİLEMEK İSTİYORUM’

Tablolarını satmak ve sergilemek istediğini belirten Sonur, şunları söyledi: “Benim bulunduğum yer değiştiği zaman, yaşadığım coğrafya değiştikçe bu tablolarıma yansıyor. Tablolarımda bu değişim fark ediliyor. Tablomdaki renklerde ve figürlerde bu görülüyor.”

“Mutlaka bir değişim olmuştur, bende fark edilmese de tablolarımda fark ediliyor. Tablolarımı satmak, sergilemek istiyorum. Sanat çok zordur ve ben sadece sanatımla vakit geçirmek istiyorum. Ben vaktimi başka şeylere harcamak istemiyorum.”

Kaynak: DUVAR